De magische Tiger Leaping Gorge

De tweedaagse trekking door de Tiger Leaping Gorge is een van de mooiste wandeltochten die je in China kunt maken. De kloof ligt tussen Zhongdian (ook wel bekend als Shangri-La) en Lijiang in de provincie Yunnan.

Yunnan is de meest zuidwestelijke provincie van China en doordat het tegen Tibet en Myanmar aan ligt is het een bergachtig gebied. De hoogste bergtoppen in het gebied zijn wel meer dan 5500 meter hoog.

Je kunt deze trekking het best in ons voor- of najaar maken. Dit zijn de drogere periodes. In de zomermaanden valt er veel regen in deze regio van China en dit kan ervoor zorgen dat bepaalde delen van de trekking niet toegankelijk zijn. Of dat de kloof helemaal wordt afgesloten.

De Tiger Leaping Gorge dankt zijn naam aan de grote rots die midden in de rivier ligt die de kloof doorkruist. Er wordt gezegd dat een tijger via deze steen van de ene bergketen naar de andere bergketen is gesprongen.

Vanuit Zhongdian rijd je binnen ongeveer twee uur naar de ticket office. Daar maakte ik kennis met Joey, de lokale gids die me de komende twee dagen zal begeleiden. Je kunt twee routes lopen: de lage route en de hoge route. Ik koos voor de meest spectaculaire, hoge route. De lage route volgt gewoon de weg die voornamelijk wordt gebruikt door grote tourbussen vol lokale toeristen.

Via het hoge pad kom je na ongeveer een uur aan bij het Naxi Guesthouse. Dit is een goede plek om (vroeg) te lunchen voordat je verder omhoogloopt. Na het Naxi Guesthouse begint namelijk het moeilijkste stuk van de trekking: de ’28 bends’. Dit is een pad dat met, je raadt het al, 28 bochten steil omhoog gaat. Over dit best pittige stuk heb ik een uur gedaan.

Na een stevig ontbijt begonnen we rond negen uur aan het laatste deel van de trekking. De wandeling begint vlak, maar het laatste stuk is het flink afdalen. Er staat ongeveer twee uur voor deze afdaling, maar wij waren al binnen anderhalf uur beneden. Bij Tina’s Guesthouse hebben we nog een kopje thee gedronken voordat we met de auto terugreden naar de hoofdweg.

Joey was blij dat we al vroeg bij het eindpunt waren aangekomen. Omdat de weg naar de hoofdweg regelmatig wordt geblokkeerd door aardverschuivingen kan er een flinke vertraging optreden. Bij de hoofdweg aangekomen namen we de openbare bus naar Lijiang. Deze laatste rit duurde nog ongeveer anderhalf uur. In mijn hotel koos ik voor een massage door een blinde masseur, een ‘blind massage’. Hij maakte de spieren in mijn rug en benen weer soepel en los.