Brigit: ‘mijn mooiste reisherinnering ligt in Peru!’

Tijdens mijn werk als reisbegeleider genoot ik van de lange afstanden in de bus waarbij je het landschap aan je voorbij kunt laten gaan. Eerst de ruige kust, daarna richting het Andes-gebergte en vervolgens de Amazone bij Machu Picchu. Onderweg draaide ik een CD met Peruaanse muziek om de reizigers in de stemming te laten komen en liet ik ze op de kaart zien welke afstand we aflegden. 

Een van mijn favoriete steden is de koloniale stad Arequipa gelegen tussen de vulkanen. Waarom? De stad is opgebouwd uit wit vulkaangesteente en er is veel moois te zien: de oude Spaanse gebouwen, het Santa Cathalina klooster, het geofferde IJsmeisje op de vulkaan Ambato en veel meer. Je vindt er talloze leuke souvenirwinkels en kunt er een mooie (warme) Alpaca-trui kopen voordat je de bergen in gaat. Ook zijn er vele leuke restaurantjes waar je heerlijk kunt eten. Ik reserveerde voor de avond altijd een leuk restaurantje waar we met zijn allen gingen eten. Natuurlijk raadde ik iedereen een aantal typisch Peruaanse gerechten aan. Zelf was ik echt dol op Lomo Saltado (rijst, biefstukreepjes, paprika, uit en frieten), Recotto Relleno (gevulde paprika met gehakt) en Papa a La Huancaina (aardappelgerecht met een heerlijk sausje). Máár het gerecht dat ik aanraadde in Arequipa was ‘Cuy’, oftewel Cavia. Erg leuk ook dat dit dan ook werd uitgeprobeerd.

De dag dat we naar de Colca Canyon gingen werden we opgehaald door de lokale agent ‘Toñito Tours’. De chauffeurs en gidsen waren heel fijn om mee samen te werken. Ze deden hun werk met heel veel plezier en hadden veel kennis over deze regio. Uiteraard was het voor iedereen spannend om de hoogte in te gaan. Je gaat namelijk over een pass van bijna 5000 (!) meter hoogte. Het hielp om mensen gerust te stellen en te vertellen dat ze rustig moesten blijven, voldoende moesten drinken en we leerden hoe men cocabladeren moest kauwen. Wat in mijn ogen ook écht hielp! Het prachtige landschap met Incaterrassen, de diepe kloof, de hoogte en de diverse diersoorten (alpaca’s, vicuña’s en de immens grote condor), die je hier zult zien maakte het voor vele tot een prachtige beleving. 

De reis ging verder naar Puno, met het Titicameer: één van de grootste hooggelegen meren van de wereld. De volgende dag werd de groep na het ontbijt niet opgehaald met de bus, maar met fietstaxi’s om naar de rieteilanden te gaan. Dit was een leuke verrassing! Ik bereidde men goed voor op wat er komen ging en raadde men aan zich goed in te smeren tegen de sterke zon. Soms hadden we in Puno geluk en maakten we een kleurrijke optocht mee!

De laatste bestemming op het programma was Cuzco, wat ook wel de ‘Keizerlijke stad’ wordt genoemd. Deze stad is heel anders dan Arequipa, maar je kunt jezelf hier goed vermaken. Het ultieme hoogtepunt van deze reis was voor iedereen toch wel echt Machu Picchu. Van de groep waren er altijd een aantal die de 4-daagse Incatrail gingen doen en als je goed ter been bent is dit natuurlijk wel dé mooiste manier om naar de ‘Verborgen Stad’ te gaan. Zelf ging ik altijd mee met de mensen die de trein naar het dorpje onderaan Machu Picchu namen en de volgende dag kwamen we de hikers op Machu Picchu tegen. Ik weet nog heel goed dat ik graag wilde weten hoe het was om na een 4-daagse hike aan te komen op deze prachtige plek. Zelf had ik de trail namelijk nog niet gelopen. Inmiddels heb ik de 4-daagse en 2-daagse Incatrail gelopen en het was echt een geweldige ervaring! Soms was de Incatrail al vol en dan gingen reizigers de Larestrek doen. Dit is ook zeker een prachtige hike. 

Op de laatste dag van de reis organiseerde ik in Cuzco een afscheidsdiner als afsluiting van een onvergetelijke reis. Altijd had ik iets leuks in petto, zoals een gedicht, kaart met een persoonlijke tekst erop, een afgedrukte groepsfoto, een broche met de Peruaanse vlag etc.

Het leuke aan een reisbegeleider zijn is dat je met elke groep wel iets mee maakte. Bijvoorbeeld een stempel die vergeten was in het paspoort waardoor we terug moesten naar de luchthaven, na het diner dansen op de tafels in de Colca Canyon, zelf georganiseerde salsalessen, stakingen, ziekte en veel meer. De laatste twee weken van mijn 7 maanden in Peru heb ik afgesloten met mijn ouders. Het was een onvergetelijke tijd die ik nooit meer zal vergeten en die altijd bijzonder zal blijven!