De loodrechte rots Preikestolen torent hoog uit boven het Lysefjord en bovenop word je beloond met een waanzinnig uitzicht. De tocht naar boven is pittig. Is deze tocht ook voor kinderen geschikt? Onze productmanager Mariëlle nam de proef op de som.
Een van de meest iconische Noorse uitzichtpunten ligt op nog geen uur rijden van Stavanger. Met een hoogte van ruim 600 meter, drie loodrechte wanden en een afgeplat bovenvlak doet de 'Preekstoel' zijn naam eer aan. De rots torent hoog uit boven het Lysefjord en bovenop word je beloond met een waanzinnig uitzicht.
We wisten dat ons een zware, steile wandeling te wachten stond van in totaal 8 kilometer heen en terug. Zou het te doen zijn voor mijn jonge kinderen? Het weer hadden we in ieder geval mee.
Met een strakblauwe lucht, goed ingelopen hikingschoenen en een goed gevulde rugzak begonnen we aan de wandeling naar de top. Een goede voorbereiding is het halve werk. Naast broodjes, snacks en water namen we ook wat warme kleding mee, voor als de koude wind ons boven te grazen zou nemen.
We vertrokken al vroeg uit Stavanger om een beetje op tijd te starten. Het is een populaire route en op deze zonnige, warme zomerdag in juli waren we dan ook zeker niet de enigen.
De omgeving is echter zo overweldigend en groots dat de drukte geen factor is in je natuurbeleving, tenminste zo hebben wij het ervaren. De routeborden onderweg gaven de kinderen houvast. Bij elk nieuw bord werd druk overlegd over hoe hoog ze al hadden geklommen en hoe ver ze nog voor de boeg hadden.
Vanaf het startpunt bij de Preikestolen fjellstue (berghut), waar ook de parkeerplaats is, gingen we al direct flink naar boven. Na een half uurtje lopen waren we al behoorlijk hoog geklommen en werd het even wat vlakker. Tot nu toe gingen de jongens als een speer maar we wisten dat het zwaarste stuk nog ging komen.
Na anderhalve kilometer ging het pad ineens heel steil omhoog en moesten we over flinke keien klimmen om onszelf omhoog te werken. Best lastig als je niet zo groot bent. Hier had de jongste het behoorlijk zwaar maar de oudste vloog, voor iedereen uit, de hoogte in. Met flink wat zetjes onder zijn billen en af en toe een paar meter tillen, kreeg ook de jongste het voor elkaar om de rotsblokken te trotseren. De rest van de route heeft hij helemaal op eigen kracht gelopen.
Het laatste helft van de route was een stuk makkelijker. We liepen over rotsige paden, vlonders, houten bruggen, gladde keien en passeerden een meertje. Het is daarboven zo ontzagwekkend mooi.
Één hindernis, een rotswand van zo’n twee meter hoog waarlangs we naar beneden moesten, was nog even lastig en mijn moederhart moest absoluut wat plaatsvervangende hoogtevrees overwinnen toen we vrij dicht langs een afgrond verder moesten. Maar als je dan de Preikestolen ziet opdoemen, vergeet je alles om je heen en kun je alleen maar verbluft staren naar het natuurwonder voor je. We hadden het gehaald! Ruim twee uur hadden we gelopen en de vertraging lag nog het meest bij mij vanwege de vele fotostops. De kinderen hadden het fantastisch gedaan.
Je volgt dezelfde route terug naar beneden en dat levert toch weer hele andere vergezichten op. Bij het meertje hebben de jongens en ik nog een wedstrijdje ‘wie het steentje het vaakst kan laten stuiteren op het wateroppervlak’ gedaan.
Het steile deel van de route was een stuk makkelijker naar beneden maar ook wel zwaar op de knietjes. Glimmend van trots kwamen we na iets van vijf uur hiken inclusief picknicktijd weer terug bij het startpunt. De hike naar de top van de Preikestolen met mijn zoontjes was echt het spreekwoordelijke neusje van de Noorse zalm.
Ik durf nu met een gerust hart te zeggen dat de Preikestolen voor kinderen vanaf een jaar of vijf prima te doen is. Er zijn wel een paar mitsen en maren: