Geen berg te hoog voor Sanne

Als kind heb ik al veel meegekregen van verre reizen, mijn vader was namelijk een échte hippie: hij is in de jaren '70 naar India en Nepal gelift en heeft een tweejarige wereldreis gemaakt toen hij net mijn moeder had leren kennen. In ons gezin gingen er dus veel verhalen de ronde over mooie verre reizen en bijzondere anekdotes. Toen ik 19 jaar was en klaar was met mijn VWO, ging ik eindelijk mijn eigen verre reis maken. Samen met een vriendin ben ik in 2003 voor een half jaar naar Azië vertrokken. Toen had ik nog geen smartphone en bestonden Booking en Tripadvisor nog niet, dus we zochten alles op in onze Lonely Planet. Ik had zelfs een walkman mee in plaats van een mp3-speler.  We begonnen in Nepal, waar we een lange trek hebben gemaakt en daarna zijn we doorgereisd naar Myanmar, Thailand, Laos, Cambodja, Maleisië en Indonesië. We waren nog jong, dus de eilanden in Thailand en het Vang Vieng van Laos bevielen ons uitstekend! Maar ook de bergen en de tempels in Nepal hebben toen veel indruk op mij gemaakt en dit zorgde ervoor dat ik daar vaak ben teruggekeerd. Het was bovenal een bijzondere ervaring om voor het eerst écht zelfstandig te zijn en alles zelf uit te zoeken. Ik zie deze reis wel echt als mijn rite de passage, een soort volwassen worden.

Op het moment dat het coronavirus werd uitgeroepen tot een pandemie, zat ik net 3 weken in Nepal. Ik werkte daar op het kantoor van onze lokale vertegenwoordiger. Er stonden nog 4 weken vakantie op de planning waarin ik een mooie trekking naar het Annapurna Base Camp zou maken en ik de jungle van Bardia zou bezoeken. Maar alle ontwikkelingen rondom het virus volgde elkaar in korte tijd erg snel op en sommige landen in Europa sloten al hun grenzen, dus ik heb snel mijn vlucht omgeboekt en ben terug naar huis gegaan. Voor de rest van het jaar had ik het qua reisplannen wat dichterbij huis gezocht; ik zou samen met een groep vrienden een chateau in Frankrijk afhuren en in België een festival organiseren. 

Van alle mooie landen die ik heb mogen bezoeken, was een van de meest bijzondere ervaringen op een plek die niet echt een land te noemen is, maar eerder een continent. In 2008 heb ik namelijk een zeiltocht gemaakt naar het onherbergzame, prachtige, ruige Antarctica! De enige reden waarom dit op mijn pad is gekomen, is dat een van mijn vrienden samen met zijn ouders een tweemaster bezit en op dat moment een reis om de wereld aan het maken was. Samen met mijn beste vriendin en mijn vader zijn we op oudjaarsavond via Buenos Aires naar het meest zuidelijke stadje van Argentinië gevlogen: Ushuaia. Na een korte trekking door Tierra del Fuego zijn we samen met 12 anderen op de zeilboot gestapt voor een drieweekse reis naar Antarctica. De oversteek over de Drake passage was heftig; 4 dagen lang zie je geen land en wordt je door de golven heen en weer geschud. Op het zeilschip hielp iedereen mee, dus ik stond achter het roer of hield de koers bij. Dit alleen al was een geweldige ervaring! Eenmaal aangekomen bij het schiereiland kwamen we in de meest magische wereld terecht; wit-blauwe ijsbergen bovenop zwarte vulkanische rotsen waartussen een ontzettend rijke dierenwereld leefde. We hebben ontzettend veel pinguïns, walvissen, zeehonden, zeeleeuwen, stormvogels en zelfs een orka gezien! Het was fantastisch om op een plek te zijn waar de natuur álles overneemt en waar de mens niet thuishoort. Ik ben echt ontzettend blij dat ik dit heb kunnen meemaken! 

Ik ben zelf niet zo van een zonvakantie waarbij ik dagenlang op mijn handdoek op het strand lig. Mij maak je blij met een berg aan nieuwe ervaringen, dus voor mij moet een reis afwisselend zijn. Ik hou ontzettend van uitgestrekte natuur en dan vooral van de bergen! Het liefst maak ik meerdaagse trektochten of lange wandelingen in de natuur. In Nepal heb je prachtige treks van een paar dagen tot een paar weken. Daarnaast hou ik ook erg van een rijke cultuur. Omdat ik als jonge meid door Azië heb gereisd, had ik altijd veel met het Boeddhisme en Hindoeïsme, maar over het algemeen hou ik vooral van oude architectuur en levende cultuur. Ik vind het leuk om tijdens een reis iets anders mee te maken, iets wat ik in mijn omgeving niet meekrijg of zie. Dit kan dus van alles zijn; een andere bouwstijl, een vreemd gerecht, een onbekende feestdag of een klederdracht die uniek is voor die streek. Zolang het maar authentiek is en niet wordt gespeeld voor de toeristen die langs komen. Daarnaast vind ik het belangrijk dat je contact kan maken met de lokale bevolking, dat als je een paar woordjes leert je meteen een leuk gesprek kan hebben. De bevolking van het land maakt uiteindelijk toch dé ervaring. Dit heb ik zo ervaren in Nepal, maar óok in de Verenigde Staten, Malawi, IJsland, Venezuela en Berlijn.