In het noorden van Yucatán bij het vissersdorpje Río Lagartos vind je een ongerept mangrovegebied waar je flamingo's in groten getale kunt spotten. 

In Río Lagartos maak je kennis met de charme van het landelijke Mexico dat gelukkig nog niet door het massatoerisme van de Riviera Maya is ontdekt. Het leven draait hier om de gemeenschap, niet om het toerisme. Vissersboten varen uit, kinderen spelen op straat en de mensen genieten op de malecón (boulevard) van de zwoele avonden.

Onze collega Mariëlle ging met haar gezin op onderzoek uit.

"Voor mij was het de tweede keer dat ik Río Lagartos bezocht en ik was benieuwd of het na ruim 25 jaar nog steeds zo 'off the beaten track' zou voelen als destijds. En ik werd niet teleurgesteld. Omdat het openbaar vervoer wat karig is in deze regio, kun je Río Lagartos het beste bezoeken met je eigen huurauto."

Er zijn nog steeds niet veel hotels in Río Lagartos maar het hotel waar wij verbleven (met de originele naam: Hotel Río Lagartos) was absoluut een topper. Het doet wat grootschalig aan als je aan komt rijden maar eenmaal binnen is het sfeervol. Er is een goed restaurant en je vindt er een mooie tuin met een heerlijk zwembad. Zo eentje met een bar en schommels zodat je een lekker drankje kunt bestellen met je voetjes in het water, terwijl de kinderen om je heen plonsen.

De tuin komt uit via een prieeltje bij het blauwe water van de lagune en heeft een eigen aanlegsteiger, perfect voor boottochten door het Ría Lagartos Biosfeerreservaat. Vanaf het dakterras kijk je uit op het Parque Natural Reserva Ría Lagartos, zoals het biosfeerreservaat ook wordt genoemd. Het uitzicht is subliem zowel overdag als bij zonsondergang.

We maken twee boottochten door het Ría Lagartos biosfeerreservaat die we ter plekke eenvoudig regelen bij de steiger naast het hotel. Op de eerste avond varen we bij schemering uit en gaan op zoek naar krokodillen die we ook vinden. Het is vooral sereen om bij nacht door de stille wateren van de lagune te varen.

Natuurlijk varen we ook uit bij dag. De tocht gaat dwars over de lagune en door smallere kanalen met mangroven. We zien ibissen, lepelaars, fregatvogels en pelikanen. Ook krokodillen en de prehistorische uitziende degenkrabben laten zich regelmatig zien. Tot hilariteit van mijn jongste, zien we ook een wasbeertje dat een stel vissers goed in de gaten houdt in de hoop op een traktatie.

De trekpleister hier is toch wel de rode flamingo en we zijn in het goede seizoen. We zien honderden flamingo's die neerstrijken op het water. Het worden er steeds meer. Wat een fantastisch gezicht. 

Onze kapitein brengt ons naar Las Coloradas, een gebied waar zout gewonnen wordt en dat bekend staat om de roze meren die je eigenlijk vanaf hier met de boot niet zo heel goed kunt zien. We gaan er even aan land maar het is verboden om te zwemmen. Wel mogen we ons insmeren met mineraalrijke modder. Mijn kinderen trekken er een vies gezicht bij, dus offer ik mezelf op en smeer mijn benen in met het plakkerige goedje.  Met witte benen varen we terug zodat de modder even in kan drogen en zijn heilzame werk goed kan doen. Even dobberen in het water op de terugweg om de modder af te spoelen en voilà, ik ben weer als herboren.

Terug in Río Lagartos maken we nog een wandeling langs de boulevard. Kleurrijke bootjes liggen aan de kade, witte reigers proberen hun kostje bij elkaar te vissen en de turquoise lagune schittert. We genieten van de ondergaande zon vanaf het dakterras van ons hotel. Wat is het hier mooi.

Even ten oosten van Río Lagartos ligt het dorpje Las Coloradas waar de zoutmijnen de belangrijkste bron van inkomsten zijn. De pittoreske, fotogenieke roze meren (Pink Lakes) van Yucatán zijn een restproduct van de mijnen en doen het goed op social media. Maar laat je niet foppen, er wordt heel wat gephotoshopt en de meren worden vaak rozer voorgesteld dan ze in werkelijkheid zijn. Ook de bergen zout bij de zoutfabriek zijn een bezienswaardigheid op zich.

Je komt er met je huurauto of regel een taxi. Volg de weg tot voorbij de fabriek en sla net voor het dorpje rechtsaf richting de lagune. Zodra je de auto parkeert, komt er al een gids naar je toe die er voor zorgt dat je tegen een kleine vergoeding het terrein op mag om foto's te maken.

De kleur van het water kan van dag tot dag variëren vertelt onze gids en soms is er geen water. De beste tijd voor foto’s is rond het middaguur als de zon hoog staat, dan komt de roze kleur het best tot zijn recht. 

Nog een tip: sla onderweg een van de paden in naar de kust, de ongerepte witte zandstranden hier zijn vrijwel verlaten en de zee is subliem turquoise. Hier nestelen zeeschildpadden.